X-MAN

CUT

            เสียงด่าหายไปอีกครั้งเมื่อจองกุกจัดการปิดปากคนปากดีไว้ด้วยปากของตนเอง  จองกุกกัดริมฝีปากล่างของอีกฝ่ายจนแทฮยองเผลอเปิดปากร้องออกมา ทำให้เขาสอดปลายลิ้นชื้นเข้าไปควานรสหวานในโพรงปากได้ง่ายดายขึ้นกว่าเดิม ฝ่ามือร้อนลูบไล้ไปตามต้นขาเนียนที่ไม่มีอาภรณ์ปิดบัง ผิวสีน้ำผึ้งสวยอวดแก่สายตาของจองกุกจนหัวใจเต้นระรัว

 

            “อื้อ!! อ่ออยยยยยยย อื้อออ”

            แทฮยองพยายามดิ้นรนแต่ก็ทานกับความเจ็บปวดที่แขนขวาและน้ำหนักตัวของร่างสูงที่กดทับเขาไว้ไม่ไหว

 

            “อ๊ะ…ไอ่เอี้ยยยยยย”

 

            แทฮยองสบถในลำคอ ก่อนจะหันหน้าหนีจูบของอีกคนที่ กำลังทำให้เขาประสาทเสีย และรู้สึกแปลกๆ++

            “ปากดีจังว่ะแม่งเอ่ย !!”

            จองกุกสบถอีกครั้งก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักข้างหัวเตียง เข็มฉีดยาหลอดน้อยปรากฎแก่สายตาของแทฮยองทำให้ร่างบางกระเถิบตัวไปจนชิดหัวเตียง

            “อย่านะเว้ยจองกุก!!! อย่า!!”

            แทฮยองร้องห้ามเสียงหลง เข็มฉีดยาหลอดน้อยแทงเข้าที่ต้นแขนของแทอยองอย่างแรงจน่างโปร่งได้แต่บิดตัวเร่าๆ

 

            “หึ มึงคิดว่ามึงมีสิทธิ์ห้ามกูได้ต่อก็เอาเลย แทฮยอง…”

            จองกุกว่าเสียงแหบพร่า ก่อนจะก้มลงซุกไซร้ซอกคอเนียนของอีกฝ่าย ดูดดุนจนมันขึ้นรอบช้ำสีสวยไปทั่วลำคอจนพอใจ ร่างโปร่งบางใต้ร่างเขาเริ่มสงบลงแล้ว ความร้อนรุ่มไต่ระดับขึ้นเรื่อยๆ จนเขากระหยิ่มในใจ

 

พลั่ว!!! เพล้ง!!

 

            เชิงเทียนหัวเตียงขนาดย่อมปะทะเข้ากับหัวของจองกุกจนร่างสูงสบถลั่น หยดเลือดไหลมาเป็นทางจนเข้าตา

 

            “ดูเหมือนว่าโซ่จะยาวไปใช่ไหม!! ได้แทฮยอง!! กูเจ็บ งั้นมึงต้องเจ็บด้วย!!”

 

            สวบ!!

 

            จองกุกจัดการดึงข้อเท้าของอีกฝ่ายเข้าหาตัวแล้วปหวกท่อนขาเรียวออกจากกัน ก่อนที่มือหนึ่งจากำรูดชักแก่นกายใหญ่ที่ผงาดพองออกจากอันเดอร์แวร์ ส่วนอีกมือหนึ่งรั้งเอวบางไว้แน่น แล้วจ่อแท่งเนื้อร้อน ไปยังปากทางเข้าและดันเข้าไปจนสุดทีเดียว โดยไม่มีการเล้าโลมอะไรเลย

 

            “อึก….”

 

            เจ็บ …จนจุก

            แทฮยองคิดได้แค่นั้น จุกจนร้องไม่ออก แม้ร่างกายของเขาจะร้อนลุ่มไปกับยาเข็มน้อย แต่ก็จองกุกก็ไม่ปราณีเขาเลย

            “อะ…ไอ้เหี้ย…กู…จะ…เจ็บ…..สัส….ฮ้า”

            แทฮยองด่าอีกฝ่าย แม้จะยังจุกอยู่ก็ตาม ช่องทางด้านหลังฉีกขาดจนเลือดสีแดงไหลออกมาไม่ขาด แก่นกายใหญ่ยาวของจองกุกก็นิ่งค้างไว้แบบนั้นเพราะช่องทางภายในบีบรัดเขาเองจนเจ็บแสบไปหมดเช่นกัน

 

            “แฮ่ก …แฮ่ก…อา…ไอ้…เหี้ย…อ่ะ อื้อออ”

 

            แทฮยองหอบหายใจแรงขึ้นเพราะฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์ แววตาฉ่ำเยิ้มลอบมองใบหน้าหล่อคมของจองกุกโดยไม่รู้ตัว แต่ศักศรีย่อมมีมากกว่า ร่างโปร่งบางจึงไม่ลังเลที่จะเอ่ยด่าอีกฝ่ายเลย

            จองกุกก้มลงจูบบนริมฝีปากอิ่มแดงอีกครั้ง หวังปลอบประโลมให้อีกฝ่าย หายเกร็ง  ลิ้นร้อนกระหวัดพันกันกับลิ้นของอีกฝ่ายที่ที่สู้เขาอย่างไม่ยอมแพ้

 

            “ดี พยศแบบนี้ก็ชอบ!”

            เอวสอบเริ่มเคลื่อนไหวช้า เมื่อช่องทางอุ่นเริ่มคลายตัวหลังจบศึกจูบอย่างดุเดือด แทฮยองแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองด้วยความเคยชิน ถึงจะโดนยาปลุก แต่จิตใต้สำนึกก็ยังคงห่วงศักดิ์ศรีของตัวเองอยู่ดี

 

            “อย่ายั่วแทฮยอง!”

            สวบ สวบ

            เอวสอบเสยแท่งเนื้อร้อนเข้าออกรัวเร็วจนเกิดเสียงหน้าอาย

            “อ๊ะ อ๊ะ สัส !!อ๊า อ๊ะ”

            เสียงครางปนเสียงด่าจากอีกฝ่ายดังคงดังเข้าสู้โสตประสาทของเขา แต่กระนั้น ความคับแน่นภายในก็ไม่ลดลง เมื่อร่างกายคนใต้ร่างขมิบตอดรัดเขาไว้อย่างไม่ตอบแพ้

            “กูเจ็บ สัส !!อ๊า …ไอ้…เหี้ยเอ้ย!!อ๊า ”

            แทฮยองครางลั่นเมื่ออีกฝ่ายจับเขาพลิกตัวลงในท่าหมอบคลานจนแขนเขาบิดเป็นกากบากความเจ็บปวดที่ข้อแขนขวาแล่นลิ้วจนขึ้นสมอง แม้ความเสียดเสียวที่เริ่มก่อตัวขึ้น จะช่วยลดความเจ็บปวดไปบ้างแล้วก็ตาม

 

            กึก เคร้ง เคร้ง

 

            เสียงโซ่ที่ล่ามไว้ดังกระทบกันตามแรงส่งจากร่างสูง ที่กระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างเอาเป็นเอาตาย ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างจับเอวบางล๊อคไว้กับที่แล้วกระหน่ำเสยตัวตนแข๋งขืนเข้าออกที่ช่องทางสวย

 

            “อ๊ะ ลึก…อา…ลึกไป..จองกุก!!”

 

            แทฮยองร้องบอก เวลานี้เขาทั้งเจ็บ ทั้งปวด ทั้งสุขในเวลาเดียวกัน มันตีรวนอย่างบอกไม่ถูก เจ็บแต่ก็รู้สึกดีในเวลาเดียวกัน

 

            “หึ อย่าเกร็ง ซี้ดด ”

            จองกุกซี๊ดปากอย่างพึงพอใจ เมื่อผนังนุ่มภายในตอดรัดเขาไว้ด้วยความรุนแรง

 

            “อ๊ะ…แรงอีก..ไอ้… อ๊า”

            เสียงร้องอ้อนวอนขอเขา จากปากของคนที่บอกว่าเกลียดเขาอย่างแทฮยอง  จองกุกยิ้มพราย เม็ดเหงื่อไหลย้อนลงมาตามขมับ ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปปลดโซ่ที่ล๊อคกับหัวเตียงไว้จนข้อมือของแทฮยองทั้งสองข้างเป็นอิสระ แม้ข้างขวาจะอ่อนแรงจนยวบไปก็ตาม เขาพลิกร่างอีกฝ่ายขึ้นมาด้านบน ส่วนตัวเขาก็เอนตัวพิงลงหัวเตียง ทั้งๆที่ยังไม่ได้ถอนส่วนนั้นออก

 

            “กูเหนื่อย ทำให้กูหน่อย”

 

            เขาบอกเพียงแค่นั้นและหลังจากนั้นไม่นาน ร่างโปร่งบางกว่าก็ครางให้เขาได้ยินจนเสียงแหบเสียงแห้ง  หึ ต้องขอบคุณเหล่าเพื่อนเหี้ยๆของเขา ที่คิดวางแผนให้เขาสยบจิ้งจอกร้ายแดนใต้อย่างแทฮยองเสียอยู่หมัด สงสัยต้องตบรางวัลชุดใหญ่ส่งไปให้ซะแล้ว แต่ตอนนี้ เขาขอจัดการกับร่างขี้ยั่วตรงหน้านี้ก่อนก็แล้วกัน

 

 

            “อ๊ะอ๊ะ จองกุก อ๊า !!!!”

 

 

EAD CUT

 

กลับไปอ่านต่อนะคะ ยังมีต่อค่า

 

NC CUT 2 ยอมรักกุกวี

สิ่งตื่นตัวพองนูนอยู่ภายใต้ชั้นในสีดำสนิท ผมไม่รอช้าเลยที่จะส่งฝ่ามือไปทักทายมัน ผมช้อนสายตามองอีกฝ่ายเพื่อดูท่าที จนเห็นว่าร่างสูงของคุณจองกุกเอนหลังทิ้งตัวลงไปกับโซฟาตัวใหญ่อีกครั้งพร้อมเงยหน้าซี๊ดปากอย่างพอใจ ผมจึงรั้งขอบชั้นในลงจนส่วนแข็งขืนเด้งออกมาสู่สายตาผม

 

                ผมส่งปลายนิ้วเรียวยาวของตัวเองเข้าไปทักทายมันก่อน และค่อยๆกำรอบส่วนนั้นไว้เบาๆ จนมันปริ่มน้ำสีใสออกมา ผมจึงยกยิ้มอย่างพอใจ สายตามองช้อนขึ้นไปมองร่างสูงที่จ้องมองผมมาอยู่ก่อนแล้วเมื่อเห็นท่าทีพออกพอใจจึงได้ทำการส่งเรียวลิ้นไปละเลงมันอย่างอ้อยอิ่ง เชื่องช้า หวังเพื่อยั่วอารมณ์ของอีกฝ่ายให้กระเจิง ดั่งเช่นที่ผมชอบแกล้งพี่ยุนกิเสมอ  ผมลากลิ้นตั้งแต่โคนยันปลายโดยไม่ลืมที่ใช้มือกำรูดแท่งเนื้อร้อนไปด้วย จนได้ยินเสียงครางทุ้มเซ็กซี่จากร่างสูง ทำให้ผมรู้สึกได้ใจ

 

                เจ้าแท่งเนื้อร้อนแข็งนูนจนเผยเส้นเอ็นเครียดเกร็งพร้อมกับขนาดที่ขยายเต็มที่จนผมต้องใช้สองมือช่วยรูดรึงและริมฝีผากที่ขยับเม้มเลียให้อย่างเอาใจ  ดูดดุนที่ส่วนปลายลากลิ้นลงมายันโคนดั่งไอติมแท่งโปรดจนสะโพกแข็งแกร่งเครียดเกร็ง ฝ่ามือหนาของคุณจองกุกเอื้อมมาจับเส้นผมนุ่มของผมไว้พร้อมกับจับกดแช่ไม่ห่างมือ

 

                “อา…แทฮยอง…”

                เสียงครางต่ำที่ผมได้ยิน มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆในหัวนิดหน่อย แต่ก็ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะปรนเปรอความสุขให้กับร่างสูงตรงหน้านี่ไม่น้อยเลย  ผมเลยดูดที่ส่วนปลายทู่แรงขึ้นห่อลิ้นรูดรั้งขึ้นลงพร้อมสองฝ่ามือที่ร่วมด้วยช่วยทำ จนรู้สึกได้ถึงความเครียดเกร็งที่ร้อนขึ้นและสะโพกผายที่ขยับตาม ก่อนน้ำอุ่นร้อนจะฉีดเข้ามาภายในจนผมแทบสำลักกับกลิ่นคาวอ่อนๆที่ไหลลงคอเรื่อยๆ มากมายเสียจนผมแทบรับไม่ไหว แต่ผมก็จัดการเก็บมันจนหมดทุกหยาดหยด ไม่ว่าด้วยเพราะอะไรก็ช่าง…

 

                “คนดี อา…”

 

                คุณจองกุกครางเสียงพร่าพร้อมกับยกผมจนตัวลอยมาทับหน้าขาแกร่ง ผมที่อยู่ด้านบนและคุณจองกุกที่นั่งอยู่ด้านล่าง เราสองคนมองตากันแค่เพียงแปปเดียว ก่อนที่จูบอ่อนโยนเมื่อกี๊จะกลายเป็นจูบที่ร้อนแรงดั่งเปลวไฟ ที่พร้อมจะหล่อหลอมให้ผมละลายไปกับบทรักของเขาอีกครั้ง

 

                ฝ่ามือหน้ากระชากกางเกงเนื้อบางที่ผมใส่ออกไปอย่างทุลักทุเลา จนส่วนอ่อนไหวของเราเสียดสีกัน แม้ว่าของผมจะมีชั้นในตัวบางกั้นอยู่ก็ตาม แต่ความเสียดเสียวที่ได้รับทำให้ผมแทบบ้า  ปลายลิ้นร้อนชื้น ไล่ดูดเม้มไปตามลำคอผมจนต้องแหงนหน้าซี๊ดปากเพราะความกระสัน ส่งนิ้วเรียวทั้งสิบ ขยุ้มกลุ้มเส้นผมของคุณจองกุกไว้และรั้งเข้าหาตัวเองด้วยความเอาแต่ใจ 

 

                “อ๊ะ…บะ…เบากว่านี้ อ๊ะ คุณจองกุก!”

                ผมบอกคุณจองกุกที่ขบเม้มที่ลำคอผมไปทั่วด้วยความรุนแรงจนรู้สึกเจ็บ

 

                “จองกุก…แค่จองกุก…”

                ร่างสูงเงยขึ้นกระซิบชิดริมใบหูสวยของผม จนหัวใจผมสั่นไหวในประโยค

 

                “อา…จอง…อ๊ะ…จองกุก ….อื๊อ!!!”

                ผมอดที่ร้องออกมาไมได้ เมื่อส่วนแข็งขืนอุ่นร้อนที่ผมจัดการไปเมื่อครู่ ผลุบหายเข้ามาในตัวผมด้วยความรวดเร็วทั้งๆที่ผมยังไม่ถอดชั้นใน!

 

                คุณจองกุกแหวกชั้นในผมออกแล้วส่งแท่งเนื้อร้อนเข้ามาภายในอย่างรวดเร็ว จนมันเข้ามาได้แค่ครึ่งเท่านั้น แรงตอดรัดภายในจนผมรู้สึกได้กำลังเล่นงานเจ้านั่นอย่างรุนแรงจนคุณจองกุกได้แต่ซี๊ดปาดแน่น

 

                “อา…ผ่อนคลายนิดนึงแทฮยองอา …มัน…อ่า….เข้าไม่หมด อื้ม!!”

 

                ไม่รู้ทำไม ?

 

                กะอีแค่เสียงทุ้ม พร่า สั่นเพราะกระสันของคุณจองกุก ผมถึงได้ทำตามอย่างว่าง่าย จนเขาดันส่วนนั้นเข้ามาได้ทั้งหมดนั่นแหละ ผมถึงได้รู้สึกถึงมันอย่างแท้จริง!

 

                แรงขับเคลื่อนที่ส่งจากด้านล่าง และแรงเสียดสีของชั้นในเนื้อบาง ทำให้ผมแทบคลั่ง สองมือผมจิกหัวไหล่กว้างด้วยความเสียวจนเลือดแทบซิบ ทำให้คุณจองกุกยกกระแทกผมอีกจนหัวสั่นหัวคลอน

 

                “อ๊ะ อ๊ะ พี่อ๊ะ …”

                และเป็นผมเองที่เผอเรอ  เกือบจะเอ่ยเรียกชื่อคนรักทั้งๆที่ทำกับคนอื่นอยู่ ! แต่มีหรือที่คนอย่างคุณจองกุกจะไม่รู้ ดังนั้น จากบทรักที่เร่าร้อนอยู่แล้ว กลับกลายเป็นสมรภูมิเดือด ที่สงบไม่ลงในทันที ร่างสูงจัดการพลิกตัวผมลงจนเกือบจมไปกับโซฟากว้าง พร้อมกับสายตาและน้ำเสียงดุดันที่ตวาดกร่าวกับมา

                “ฉันเอานายอยู่แทฮยอง!”

 

                “อ๊า…ฮึก….อ๊า!!!!!”

CUT 1 #ยอมรักกุกวี

**

                ผมมองตามร่างสูงที่เปิดลิ้นชักอีกครั้ง พร้อมกับหยิบอะไรบางอย่างมาอมไว้ในปาก ก่อนจะยกแก้วน้ำที่วางไว้ที่มุมนึงขึ้นดื่ม ผมไม่ได้อินโนเช็นขนาดที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ร่างกายผมสั่งให้หนี แต่ก็ทำได้ยากเพราะข้อมือที่ถูกล๊อคอยู่เช่นนี้  ผมพยายามสะบัดข้อมือให้หลุดออกจากกุญแจมือบ้าๆนี่ด้วยแรงทั้งหมดที่มีแต่มันก็ไม่เป็นผล ซ้ำยังเกิดริ้วรอยแดงขึ้นรอบๆข้อมือตัวเองอีก ผมเริ่มสะอื้นด้วยความหวาดกลัวเมื่อคนตรงหน้าหันมาที่ผมด้วยใบหน้าที่แสนชั่วร้าย ก่อนที่เอวของผมจะถูกรวบเข้าไปหากายแกร่ง ริมฝีปากหนาเข้าฉกบดเบียดลงมาที่ริมฝีปากผมอย่างรวดเร็ว พร้อมกับมืออีกข้างที่บีบบังคับให้ผมเปิดปากออก จนลิ้นร้อนส่งเข้ามาภายในโพรงปาก ผมรับรู้ถึงเม็ดยาเม็ดเล็กๆที่ไหลลงลำคอไปพร้อมกับน้ำบางส่วน จนผมสำลัก ผมผลักไสร่างสูงออกแต่เขาก็ไม่ยอม ซ้ำยังบดเบียดลิ้นร้อนเข้ามากวาดต้อนจนผมแทบจะขาดอากาศหายใจ

 

                “แค่ก แค่ก  ฮึก ….แค่กๆ”

 

                ผมทั้งสำลักทั้งร้องไห้ ในเวลานี้  และหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน เรี่ยวแรงผมเริ่มจะหายไปทีละน้อย เมื่อความร้อนรุ่มเห่อขึ้นมาภายในกายผม

                “ขอร้อง ฮืออ..ผมทำไม่ได้…”

            ผมอ้อนวอนเค้าเสียงแผ่วเบา แต่รอยยิ้มร้ายตรงมุมปากของอีกฝ่ายกลับยังคงอยู่ พร้อมกับที่เจ้าตัวชะโงกหน้าเข้ามาเงยคางของผมขึ้นสบตากับเขา

                “นายทำแน่ แทฮยอง ”

                คุณจองกุกลากฝ่ามือไปตามลำคอผ่าลงไปยังหน้าอกและท้องแบนราบก่อนจะปลดตะขอกางเกงของผมออกอย่างง่ายดายแล้วกระชากมันออกจากตัวจนผมหงายลงไปกองกับพื้น จนเสียงกุญแจมือดังกระทบกัน ไม่นานคุณจองกุกก็ตามมาคร่อมร่างของผมที่พื้นอีกรอบ

 

                “อ๊า ….ไม่นะ…เอาออกไปๆ..ฮืออ ”

 

                ผมร้องออกมาสุดเสียงเมื่อสิ่งแปลกปลอมขนาดย่อมผลุบหายเข้าไปภายในช่องทางร้อนชื้นของผม ก่อนที่คนตัวสูงจะผละออกไปนั่งบนเก้าอี้ตามเดิม พร้อมสแยะยิ้มออกมาแลบลิ้นเลียวนรอบริมฝีปากตัวเอง ผมพยายามลุกขึ้นนั่งและถอยให้ห่างจากตัวเขาให้ไกลที่สุดแต่ก็เท่านั้น เพราะสิ่งแปลกปลอมที่สั่นครืดคราดอยู่ภายใน และ กุญแจ่มือที่ล๊อกผมไว้กับเก้าอี้ทำงาน

 

                “มาดูกันดีกว่า ว่านายจะทนไปได้สักกี่น้ำกันเชียว หึหึหึ”

 

                ผมมองร่างสูงของคุณจองกุกด้วยแววตาพร่ามัวเพราะม่านน้ำตา ก่อนจะยกมือกอดตัวเอง ถึงแม้ร่างกายจะร้อนรุ่มแต่ผมก็ไม่อยากทำผิดต่อคนที่ผมรักอีกเป็นครั้งที่สอง

 

                ครืด!

 

            เสียงเจ้ามอเตอร์เครื่องน้อยที่ร่างสูงบังคับ สั่นแรงขึ้นมาอีกตามระดับที่คุณจองกุกกดเมื่อครู่ ผมกัดริมฝีปากแน่นพยายามไม่ส่งเสียงน่าอายออกมา

                “อึก”

 

                “ฮัลโหลแจ๊คสัน เข้ามาหาฉันหน่อยมีงานจะให้ทำ”

                ผมเห็นคุณจองกุกกดโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานออกหาใครสักคน เพียงไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น พร้อมกับใครบางคนที่เดินเข้ามาแต่ผมไม่โอกาศได้เห็นส่วนหนึ่งเพราะโต๊ะทำงานที่สูงจนมิด และร่างสูงของคุณจองกุกนั่งหันหลังให้กับประตู เขาปรายตามองผมพร้อมกับยกยิ้มอีกครั้ง ต้นขาแกร่งแยกออกจากกันเป็นองศาจนผมต้องเบือนหน้าหนีด้วยความอับอาย เมื่อสิ่งที่ตื่นตัวอยู่มันดุนดันเนื้อผ้าสีขาวจนนูนขึ้น

 

                ครืด ครืด

                แรงสั่นภายในตัวผมแรงขึ้นตามลำดับทำให้ผมหอบจนตัวโยน ยกมือขึ้นปิดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงไว้ไม่อยากให้ใครที่มาใหม่ได้ยิน

 

                “จับตาดู มิน ยุนกิเอาไว้ให้ดี”

                สายตาคมจดจ้องมาที่ผมเหมือนจะสั่งให้ผมเข้าไปหาเขาถ้ายังไม่มาเขาเองก็พร้อมที่จะทำอะไรก็ได้ตามใจเขา ทันที

                “จัดการจัดฉากสักหน่อย …เอาแค่..เบาๆ”

                น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบาๆ ผมส่ายหัวไม่ยอมทั้งที่ยังปิดปากตัวเองไว้แน่น

                “ครับนาย”

                ผมได้ยินเสียงตอบรับ ทำให้ต้องรนรานเข้าหาร่างสูงที่ยังคงนั่งอ้าขากว้างอยู่แบบนั้น คุณจองกุกมองผมอย่างผู้ชนะ

                ผมส่งมืออันสั่นเทาข้างขวาเข้าไปจับตัวตนของอีกฝ่ายช้าๆ ก่อนจะค่อยๆก้มลง และดูเหมือนจะไม่ทันใจอีกฝ่าย จนมือใหญ่ส่งแรงมากำเส้นผมของผมไว้แน่นก่อนจะออกแรงจิกและกดลงไปหน้าหว่างขาของตน

 

                “ทำซะ หรืออยากให้ลูกน้องฉันรู้ก็เอาเลย นายได้ดังบนโลกโซเชียลแน่!”

                เสียงกระซิบแผ่วเบาริมใบหูทำให้ผมจำต้องอ้าปากรับสิ่งนั้นเข้ามาอย่างเสียมิได้ ทั้งที่ในใจอยากจะกรี๊ดร้องออกมา อยากจะวิ่งหนีให้สุดขอบฟ้า แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

 

                “นายเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”

                ผมได้ยินเสียงลูกน้องของเขาถามขึ้น ก่อนที่แรงสั่นจากช่องทางด้านหลังจะแรงขึ้นอีกครั้งจนผมเผลอดูดดึงตัวตนของเขาเอาไว้จนแน่นปากไปหมด ความร้อนรุ่มภายในกายเห่อขึ้นอย่างเสียมิได้

 

                “เปล่า…นายออกไปได้แล้ว …รอฟังคำสั่งจากฉันดีดีละ อ้อ ล๊อคห้องให้ฉันด้วย”

 

                ผมได้ยินคุณจองกุกสั่งงานครั้งสุดท้าย ก่อนที่กายสูงใหญ่จะเอนพิงพนักเก้าอี้ พร้อมๆกับที่หัวสมองผมโล่ง  ผมจัดการส่วนนั้นอย่างกระหาย แม้ภายในใจปฎิเสธแทบตาย แต่ร่างกายผมมันไม่ฟัง

                ผมส่งลิ้น ดูดดุนไปยังส่วนปลายใช้มือข้างขวาที่ว่างรูดรั้งไปด้วย และพยายามคิดซะว่ามันเป็นของคนรักของผม..ใช่ผมพยายามคิด…

 

“ใช่ แบบนั้นแหละ …”

เสียงทุ้มครางอื้ออึง ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างประหลาด พร้อมกับแรงสั่นที่เพิ่มมากขึ้นจากเจ้ามอเตอร์ตัวน้อยที่ยังคงค้างอยู่ภายในช่องทางด้านหลังจนผมต้องเปลี่ยนท่านั่งเพราะแรงบีบรัดที่มากเกินไป

 

“อึก …”

แรงสั่นที่เพิ่มมากขึ้นจนผมเผลอดูดส่วนนั้นแรงขึ้น ยิ่งผมดูดกลืน ขมเม้มมันเท่าไหร่ สิ่งแปลกปลอมที่อยู่ภายในกายผมก็สั่นแรงมากเท่านั้น

 

“อือ …อา”

 

ผมครางในลำคอเบาๆ เมื่อแรงสั่นที่สั้นแรงขึ้นกลับหยุดลง เหมือนกับการเล่นเกมส์แล้วเครื่องดับ ภายในร่างกายผมร้อนรุ่มจนแทบจะทนไม่ไหว จนต้องเร่งทั้งมือทั้งปากไปกับส่วนนั้นด้วยความหวังที่ว่า เขา จะส่งแรงสั่นนั่นมาช่วยผมอีก

แต่ไม่เลย  คุณจองกุกไม่ทำ แถมยังกดหัวผมให้ดูดมันขึ้นลง จนกระทั่งร่างกายสูงใหญ่เครียดเกร็ง ฉีดธารน้ำอุ่นเข้ามาภายในโพรงปากจนผมรีบขยับหนี แต่ก็ถูกมือใหญ่บังคับให้อ้าปากคาไว้แบบนั้น จนมันไหลลงคอผมไปจนหมด กลิ่นคาวอ่อนๆตีขึ้นมาจนทำให้ผมสำลัก ก่อนที่ร่างสูงจะฉุดผมให้ลุกขึ้นไปนั่งคร่อมตักเขาบนเก้าอี้ใหญ่ พร้อมกับดันส่วนนั้นเข้าภายในช่องทางอุ่นร้อนของผมทั้งๆที่ยังมีไอ้นั่นคาอยู่!!

 

“อื้อ!!”

ผมร้องออกมาสุดเสียงอีกครั้งแต่ก็ถูกอีกฝ่ายบดขยี้ริมฝีปากอิ่มแน่น ช่องทางภายในตอดรัดสิ่งแปลกปลอมทั้งสองจนเลือดซิบ ผมพยายามดิ้นหนีกับการกระทำอันป่าเถื่อนนี่แต่ก็เหมือนเดิม

“รัดแน่นเหมือนเดิมจริงๆ หึหึ กูไม่แปลกใจเลย ที่ไอ้เหี้ยนั่นหลงมึงจนหัวปักหัวปำ”

“อ๊ะ…พี่ยุนกิ”

ผมเอ่ยแก้ ยามเค้าเรียกคนรักของผมด้วยถ้อยคำหยาบคาย ฝ่ามือหนายกสะโพกผมขึ้นและเด้งสวนเจ้าส่วนแข็งขืนเข้ามาชนกับเจ้ามอเตอร์เครื่องน้อยและมันชนเข้ากับจุดกระสันของผม

 “เอาอยู่กับกูอย่าเรียกชื่อมัน!!!”

“อ๊ะ …อ๊ะ”

ผมหลุดครางออกมาก่อนจะรีบยกมือปิดปากตัวเอง แรงสวนกระแทกรุนแรงขึ้นจนผมกลัวว่าเก้าอี้จะหัก จนได้ยินร่างสูงสบถอะไรบางอย่างก่อนจะจัดการเหวี่ยงผมลงไปเกาะกับโตะทำงานกว้าง พร้อมกับแรงกระชากเจ้ามอเตอร์ตัวน้อยออกจนเกิดเสียงน่าอายและความใหญ่โตที่แทรกเข้ามาอีกครั้งพร้อมแรงกระแทกกระทั้นที่มากกว่าเดิม

 

“อ๊า อ๊ะ ”

“มึงจำไว้แทฮยอง ความผิดที่มึงทำ มึงต้องชดใช้ให้กูแบบนี้แหละ ซี๊ด..”

“อ๊ะ …ผม…ไม่ได้ทำ อ๊า”

แรงกระแทกเข้าออกรัวเร็วพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ผมได้ยินจนอยากจะปิดหูหนี

“มึงทำ มึงทำแทฮยอง มึงทำ!!”

คุณจองกุกตะคอกใส่ผมพร้อมกับสวนกายเข้ามาจนสุดความยาวและกระแทกเข้ามาซ้ำๆจนผมแทบจะขาดใจ

“ไม่ อ๊ะ อ๊ะ ”

“และถึงมึงไม่ทำ ผัวมึงก็ทำ!รับผิดชอบความผิดของมึงซะแทฮยอง!”

            ผมรู้สึกได้ถึงความเครียดเกร็ยงของตัวเอง จนต้องเอื้อมมือไปช่วยตัวเองเพราะอีกฝ่ายไม่ยอมช่วย ก่อนที่ร่างสูงจะกระแทกกระทั้นเข้า จนฉีดความอุ่นร้อนเข้ามาภายในและตัวผมเองที่ปลดปล่อยออกมาจนเปรอะเปื้อนไปหมด

                คุณจองกุกจัดการหงายตัวผมพร้อมกับยกขึ้นนอนราบไปกับโต๊ะทำงาน ฝ่ามือใหญ่กวาดเอาของที่อยู่ด้านบนทิ้งลงจนหมด และยกขาผมขึ้นตั้งฉาก อีกมือเอื้อมไปปลดล๊อกกุญแจมือ ทั้งๆที่ส่วนนั้นยังคาอยู่

 

                “มึงอย่าหวัง ว่ามึงจะได้กลับไปในสภาพดีเลย แทฮยอง ”

 

                “อ๊ะ …พอ อ๊า”

 

                แรงขับเคลื่อนออกตัวอีกครั้ง ผมไม่รู้ว่ามันจะจบลงเมื่อไหร่ และผมไม่รู้ ไม่ร้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ

 

                ผมได้แต่หวัง  หวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด มันเป็นแค่    ฝันร้าย